De slingerweg die u door de vruchtbare vallei voert, dwars door het ravijn naar het kleine plaatsje San Nicolás de Tolentino, bezorgt u een interessante rit! Het eerste ravijn waar u doorheen komt is de Barranco de Veneguera, een vallei die in 2003 – na jarenlange protesten van milieubewegingen die uiteindelijk voorkwamen dat de vallei werd ontwikkeld tot toeristenzone – werd geïntegreerd in het naburige natuurreservaat Parque Rural del Roque Nublo.
De volgende vallei is Barranco de Tasarte, waar de weg steeds hachelijker wordt en eindigt in een klein, ongerept strand – net als alle Barrancos hier. Van het derde en laatste ravijn, de Barranco de Tasártico, op weg naar San Nicolás de Tolentino, leidt een inspannende wandeltocht u door het Reserva Natural Especial de Güi-Güi. Dit is een gebied van meer dan 3000 hectare beschermd land, om de vegetatie die zich aan de omringende rotsen vastklampt, te behouden.
Iets verder komt u door het natuurfenomeen La Fuente de los Azulejos – genoemd naar de blauwe tegels die vaak de Portugese huizen sieren. Hier heeft oxidatie de rotsen blauw-groen gekleurd, een verbazingwekkend en ongebruikelijk gezicht.
Uiteindelijk komt u uit in San Nicolás de Tolentino, officieel bekend als La Aldea de San Nicolás de Tolentino. Dit plaatsje vertegenwoordigt het landbouwcentrum van de regio en hier, naast plantages met sinaasappels, papaja, bananen, mango en avocado, was de verbouw van tomaten van oudsher de belangrijkste bron van inkomen. En hoewel de productie van tomaten is afgenomen door de sterke concurrentie van Marokkaanse boeren, loopt de jaarlijkse export op tot ongeveer 100.000 ton.
Dit miniatuurstadje wordt omringd door hellingen die begroeid zijn met cactussen en bamboe, en het heeft niet veel noemenswaardige architectuur, behalve de Iglesia de San Nicolás. Het is gebouwd in 1972 op de plek van een oude kapel uit de 18e eeuw en het huisvest enkele interessante beeldhouwwerken van de hand van José Luján Pérez.
Toeristen drommen samen in het nabijgelegen Cactualdea, een cactuspark met duizenden cactussen die werden geïmporteerd uit landen als Mexico, Madagascar, Guatemala en Bolivia. Verder zijn er palmbomen, drakenbloedbomen en aloë. Er is ook een Guanchegrot en een traditioneel restaurant waar typische Canarische gerechten geserveerd worden. Een andere interessante bezienswaardigheid is een groot amfitheater dat wordt gebruikt voor lucha canariawedstrijden (Canarisch worstelen).
